Zatopieni w modlitwie i ciszy – Reportaż z Ogólnopolskich Rekolekcji Wiernych tradycji Łacińskiej – Tradicolekcje2018.

mar 24, 2018

W marcu A.D. 2018 odbyły się pierwsze Ogólnopolskie Rekolekcje Wiernych Tradycji Łacińskiej – Tradicolekcje2018. Uczestnicy z całej Polski przyjechali do Częstochowy, aby przez 3 dni w odrywaniu od swoich codziennych obowiązków rozważać w ciszy swoje powołanie, pogłębiać relację z Panem Bogiem i przygotowywać się duchowo na do przeżywania zbliżającego się Triduum Paschalnego oraz Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

Tradikolekcje odbywały się w dwóch terminach – osobno dla kobiet i mężczyzn. W pierwszym terminie – od piątku 9 do niedzieli 11 marca do Częstochowy przybyły panie. Panowie swoje rekolekcje odbywali tydzień później, również w układzie piątek-niedziela, od 16 do 18 marca. Tradicolekcje odbyło się po raz pierwszy ale od tego roku będą stałym corocznym elementem duszpasterstwa wierny Tradycji Łacińskiej w wymiarze krajowym. Mimo licznego udziału wiernych, ośrodek rekolekcyjny Sióstr Antoninek nie wypełnił się gwarem rozmów. Od piątkowego obiadu obowiązywało milczenie. Rekolektanci przez trzy dni, oprócz czasu wspólnych modlitw, starali się zachować ciszę, tak bardzo potrzebną, aby usłyszeć głos Boga w dzisiejszym hałaśliwym świecie. Niektórzy uczestnicy ocenili ten wymóg jako wielką próbę swojej duchowości ale i wartościowe odkrycie kontemplacyjnej relacji z Bogiem. Milczenia nie przerywano nawet podczas spożywania posiłków. Jedynie wyznaczone osoby odczytywały w tym czasie wspólną lekturę duchową, na którą wybrano w tym roku rozważania „Postęp duszy czyli wzrost w świętości” autorstwa Ojca Fredericka Williama Fabera, XIX-wiecznego angielskiego pisarza i teologa, który po nawróceniu konwertował na katolicyzm, przyjął święcenia kapłańskie i otrzymał od Ojca Świętego Piusa IX tytuł doktora teologii.

Choć sposób głoszenia nauk rekolekcyjnych różni się w zależności od płci rekolektantów – wszak inna jest wrażliwość kobiet i mężczyzn i inaczej Pan Bóg trafia do ich serc – ramowy program obu kursów rekolekcyjnych pozostawał ten sam i zarówno dzień pań, jak i panów upływał głównie w klasztornej kaplicy. Jego założeniem było, aby poświęcony Bogu czas rekolekcji jak najściślej wypełnić Bożą obecnością, tak, aby Duch Święty przepełniał, uświęcał i przemieniał serca. O świcie rekolektantów budził dzwonek, który do końca dnia wzywał także – wzorem zwyczajów zakonnych i seminaryjnych – na kolejne modlitwy w kaplicy oraz posiłki. Dzień rozpoczynały modlitwy poranne z ofiarowaniem się Bogu i powierzeniem w opiekę Matce Bożej i Świętemu Józefowi oraz śpiew Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny, które stanowiły przygotowanie do następującej po nich Mszy Świętej. Po jej zakończeniu następowały jeszcze obszerne modlitwy dziękczynienie.

W ciągu całego dnia rekolektanci wielokrotnie nawiedzali Najświętszy Sakrament przyjmując Komunię Duchową, a podczas całych rekolekcji uczestniczyli w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, Gorzkich Żali, adorowali podczas wystawienia Najświętszy Sakrament, odmawiali Anioł Pański oraz modlili się na różańcu oraz psalmami. Po zachodzie słońca kaplica rozbrzmiewała natomiast śpiewanymi responsoryjnie Nieszporami, w tradycyjnym polskim przekładzie Franciszka Karpińskiego. Słowem – rekolektanci mieli możliwość skorzystać ze wszelkich dobrodziejstw i pobożnych praktyk, jakie niesie za sobą tradycyjna duchowość, a które pozwalają oddać większą chwałę Bożą i rozwijają życie duchowe.

W przerwach między modlitwą wspólnotową oraz posiłkami można było skorzystać z dwóch mieszczących się w ośrodku zacisznych saloników oraz obszernej biblioteki, obfitującej w lektury duchowe, albo wedle potrzeby oddać się cichej, samotnej kontemplacji w kaplicy, która dostępna była dla rekolektantów całą dobę. Co do zasady niezalecane było opuszczanie ośrodka, z wyjątkiem spaceru po jego terenie w celach osobistej modlitwy, np. różańcowej. Pobożnym odstępstwem od tej reguły było krótkie wyjście do usytuowanego w niedalekiej odległości Sanktuarium na Apel Jasnogórski. Po jego zakończeniu rekolektanci powracali jednak niezwłocznie do ośrodka, aby uczestniczyć we wspólnych modlitwach wieczornych, połączonych z rachunkiem sumienia. Po odmówionej komplecie można było udać się na spoczynek.

Rekolekcje dla obu grup poprowadził Ksiądz dr Krzysztof Irek, opiekun wiernych Tradycji Łacińskiej w Sandomierzu, który głosił kazania podczas ostatniej pielgrzymki Tradiclaromontana2017. W czasie trwania Tradikolekcji2018 oprócz wysłuchania konferencji duchowych przygotowanych przez Księdza Rekolekcjonistę, rekolektanci mieli także możliwość wyspowiadania się i odbycia indywidualnej rozmowy z Księdzem. Posługom tym Ksiądz Rekolekcjonista poświęcił ofiarnie wiele godzin, aby każdy potrzebujący sakramentalnego pojednania z Bogiem i duchowej porady mógł z nich skorzystać.

W ostatnim dniu rekolekcji, który przypadał w niedzielę rekolektanci uczestniczyli w uroczystej Mszy Świętej. Dla większego podkreślenia jej uroczystego, niedzielnego charakteru, w odróżnieniu od piątkowej i sobotniej celebracji recytowanej, Mszę Świętą uświetniła specjalna oprawa muzyczna. Już na początku Mszy Świętej kapicę wypełniła woń kadzidła i dzwięki „O crux ave” Giovanni Pierluigi da Palestrina.

Oprawę muzyczną zapewnił Kwartet Jasnogórski pod dyrekcją Pana Przemysława Jeziorowskiego. Muzycy współpracowali już z organizatorem Tradikolekcji – Fundacją Inicjatywa Włodowicka w ubiegłych latach w zakresie oprawy muzycznej pielgrzymek Tradiclaromontana oraz spotkań Tradicamp. Akompaniament zapewnili Michał Pyrkosz oraz Marcin Lauzer, organista Bazyliki Jasnogórskiej, od lat uświetniający swoją wirtuozerią celebracje podczas pielgrzymek Tradiclaromontana. Wspomnieć również należy, że kurs żeński tegorocznych Tradikolekcji gościł Podprzeora Jasnej Góry, Ojca Sebastiana Mateckiego, który poprowadził wystawienie i adorację Najświętszego Sakramentu.

Przeżyty czas rekolekcji pozwolił na spojrzenie z innej perspektywy na swoje codzienne życie, na relację z Panem Bogiem i bliźnimi na oraz obowiązki wynikające z powołania, do którego realizacji Stwórca wzywa każdego z nas personalnie, niejako „po imieniu”, stawiając konkretne wymagania i dając każdego dnia nowe szanse na przybliżenie się do świętości. Chwilowe wyłączenie z pędu codzienności i kojąca cisza, w której człowiek pozostawał sam na sam ze swoim sumieniem umożliwiły głęboką refleksję, przewartościowanie priorytetów, jakimi należy się kierować, a co najważniejsze usposobiły serca do budowania i odnawiania żywej relacji z Chrystusem, który wciąż na nowo ofiarowuje się za każdego z nas.

Wszyscy uczestnicy rekolekcji opuszczali dom rekolekcyjny umocnieni, z nowym planem życia w ręku i pozostawiając jedną prośbę organizacyjną: „W przyszłym roku rekolekcje przynajmniej o jeden dzień dłuższe albowiem ten czas jest tak potrzebny duszy.”

Redakcja Tradicolekcje.pl

W tym miejscu organizator Tradicolekcji – Fundacja Inicjatywa Włodowicka pragnie złożyć serdeczne podziękowania wszystkim, których wsparcie i praca przyczyniły się do zebrania duchowych owoców przeżytych rekolekcji, a w szczególności:

  • Księdzu Rekolekcjoniście Krzysztofowi Irkowi za poprowadzenie obu kursów i ofiarną pracę duszpasterską;
  • Ojcu Podprzeorowi Sebastianowi Mateckiemu za wszelką życzliwość i poprowadzenie wystawienia Najświętszego Sakramentu;
  • Siostrom Antoninkom z Częstochowy na czele z Siostrą Przełożoną które dołożyły wszelkich starań, aby nasze rekolekcje upłynęły w atmosferze domowej życzliwości i zakonnego porządku;
  • Kwartetowi Jasnogórskiemu pod dyrekcją Pana Przemysława Jeziorowskiego
  • Organistom Michałowi Pyrkosz oraz Marcinowi Lauzerowi
  • oraz wszystkim wolontariuszom, którzy zadbali o zaplecze organizacyjne rekolekcji podczas przygotowań, jak i na miejscu.

Chcesz dostawać nowe aktualności na e-mail? Zapisz się do Newslettera!

ZAPRASZAMY

Zapisz się do Newslettera!

Dołącz do naszej listy mailingowej, aby otrzymywać najnowsze wiadomości od naszego zespołu ds. Tradicolekcje.

Pomyślnie wysłałeś wiadomość!